Świerkowy Las

Kira von Longin

Las jest bardzo rozległy. Rośnie w nim wiele świerków, jak sama nazwa mówi. Powietrze jest tutaj bardzo świeże. To jest wspaniałe miejsce na odpoczynek i polowania na jedzenie. (xd) Po środku lasu jest polanka, na której można się ogrzać. Lecz wejścia do niej tarasuje rzeczka, w której można się wykąpać.

Kira latała sobie wte i wewte. Nie mogła znaleźć spokojnego miejsca. Strasznie się nudziła. Z góry jednak dojrzała w końcu piękną polankę. Niczym orzeł zaczęła lecieć w dół jak strzała. Po chwili znalazła się na dużym kamieniu, na którym się położyła. Ogrzewała się teraz w cieple słońca.

Viktoria

Nagle, ni stąd ni zowąd pojawiła się Viki. Zaskrzeczała złośliwie i wylądowała w rzece na polance. Zobaczyła jakąś gryficę, którą natychmiastowo ochlapała zimną wodą. Przy lądowaniu Viki rozbiła lód na rzece, ale nawet bólu nie poczuła. Zaczęła się tylko śmiać w niebo głosy.
- Siemka! Niewiele gryfów można tu spotkać! Jak się nazywasz? Ja jestem Viktoria, ale wolę Viki. Viktoria jest zbyt "oficjalnie". - powiedziało zwariowane szczenie.

Kira von Longin

- Tfu! Zimno, zimno! - krzyczała Kira. Szybko otrzepała się z wody i spojrzała na Viktorię. W sumie Kira też jeszcze jest szczeniakiem, więc zaczęła się śmiać.
- No, hej Viki! Ja jestem Kira. Miło mi cię poznać! - powiedziała wesoło. Podleciała do Viktorii i potrząsnęła jej łapą. Tak na przywitanie.

Viktoria

Viki szybko wyrwała łapę. Zabolało ją to, w szczególności po tym zderzeniu z lodem.
- A więc, jesteś Kira. Coś porobimy, czy ty dalej będziesz się wygrzewać? - zapytała z uśmiechem. Nic nie zmąci jej spokoju ducha. Może tylko chłopcy. Tak, dla nich to Viki mogła stracić głowę. Aż za bardzo. Rozprostowała swe skrzydła i położyła się na polance.

Carly

Czując zapach lasu, gryfica skierowała się w tę stronę. W lesie jest zawsze tak cicho i samotnie... Carly kochała być sama. Wylądowała na polance, złożyła skrzydełka i Pomachała zadkiem. Było cudownie. Jedyne, co tu jest, to owady, bakterie i ptaki, ewentualnie jakieś drobne paskudy, które panicznie się jej boją. Zakręciła się, jak to miała w zwyczaju robić przed ułożeniem się do snu, i wtedy to zobaczyła-tu ktoś był!!! Wstała, podleciała do góry i przeleciała nad krzakiem dzielącym ją od dwóch intruzów.
-Kurna, gdzie przyjdę, tam upchani sami idioci. Nie ma ani chwili spokoju! Zmiatajcie, bo dziobię-warknęła, jeżąc się i warcząc.

Kira von Longin

Kira patrzała złowrogo na Alfę. Podleciała do niej i zaskrzeczała złośliwie.
- Oddawaj ten wisior. Jak nie to marny twój los! - wrzeszczała, okrążając złodziejkę.
- Alfa Zabójców! A ty? Jak śmiesz ze mną zadzierać! Z nami! - i skończywszy mówić skoczyła na Alfę w celu wyrwania naszyjnika.

Zapraszam na fbl: [link widoczny dla zalogowanych]

Carly

Przewróciła oczami i uniosła się w górę. Odbiła się od gałęzi i uleciała przed szponami gryficy. Póki co miała naszyjnik schowany, więc nie było mowy o tym, by gryfica go gwizdnęła. Pokazała po raz enty swój język i odfrunęła.

n.m.m.t